Eğitim Çilesi Bitmiyor

Geçen hafta Dinar’ın bir köyünde öğrencilerin okula traktör römorkunda bir eşya gibi, tarladan toplanan kavun gibi karpuz gibi okula götürüldüğünün haberi düştü ajanslara.

Yıllarca benzer olaylar doğu illerinde yaşandı.
Üzülerek içimiz ürpererek izledik.
Aynı olayların Afyon’da olabileceğine hiç ihtimal vermedik.
Gitmesek de, görmesek de bir köy var uzakta.
Orada okula gitmeye çalışan çocuklar bizim.

Onlara bunu reva görenleri kınıyorum.

Önceki yıl Gebeceler İlkokulu öğrencilerinin dramına bizzat şahit oldum.
Üç buçuk kilometrelik yolu yaşları 5 ile 12 olan çocuklar bir günde tam 4 kez gidip gelmek zorunda kalıyordu.
 

İmkanı olanlar patpat denilen pancar motorundan yapılan römorkta salkım saçak okula gidip geliyordu.
Kar’da, kış’ta, kıyamet’te.
İGM, Milli Eğitim ve Valilik görmedi.
Yazdık haber olduktan sonra adım atılmaya başlandı.
 

Sonra Gazlıgöl ilkokulu olayı patladı.
Gazlıgöl Belediyesine ait hurdaya çıkması gereken bir araç günde bir sefer servis yapıyor.
30 kişilik arabaya 70 kişinin bindiğini gördüm.
Görmekle kalmadım fotoğraflarını çektim.
Ulusal basın dahil her yerde haber olduktan sonra İGM Gazlıgöl’e okul yapmaya karar verdi.
 

Şimdi de Dinar’ın bir köyünde traktör römorkunda okula gitmeye çalışan çocuklar var.
İhale zamanı, prosedür, formalite derken sabahın ayazında okula gitmek nasıl olurda acaba.
Bunu anlamak için Vali İrfan Balkanlıoğlu ve Milli Eğitim Müdürü 52 Metin Yalçın ile birlikte okula gitmeye çalışan çocuklarla aynı şartlarda o traktör römorkunda oturup onlarla sohbet yaparak okula gitmek isterdim.

Valim BMW jeep’le olmaz.
OUDİ ile de olmaz.
Tamam köye kadar öyle gidin ama sonra römorka binmek şartı ile o köye gelir misiniz?
52 Metin Yalçın ya siz?
Siz gelir misiniz?
Ben hazırım siz tamam deyin yeter.
 

Gitmeseniz de, görmeseniz de, duymasanız da o köy bizim köyümüz.
O çocuklar bizim çocuklarımız.
Devlet sizlere o çocukların sorunlarını çözmeniz için bulunduğunuz görevlere atadı.

Bunun için size maaş ödüyor.(Ömer Mazi)