Kulak sağır gözler âma,
Kafaları gömüp kuma.
Hak emri ne ki ona,
Kendine gel ordamısın.
Yalan dünya bakî sanır,
Toplum onu iyi tanır.
Haksızlıkta yoktur sınır,
Kendine gel ortamının.
Senin işin madikcilik,
Vatandaşda kelik delik.
Uyan artık Hakkı bilip,
Aç gözünü ordamısın.
Ne utandın ne arlandın,
İnsanlıkta pek zorlandın.
Beddualara kulak tokadın,
Sandıkta sonun geldi farkındamısın.
Altın adın bakır artık,
Millet sana verir salık.
Vatandaşın mülkü mezarlık,
Ya Hak hukuk sen hâlâ ordamısın.
Sözüm sana kulağını hiç tıkama,
Daha ben ne deyim sana.
Söz adama söylenir adama,
İki elim hep yakanda.
Söz bir kere söylenir insana,
Sana derim sana;
Sen hala orda ordamısın.