Varıp şeyhinden aldı dersini,
Sigaya çekti gün be gün nefsini,
Zikreyleyip durdu Hakk’ın ismini,
Duyan ağladı Yunus Emre budur diye.
Varlıktan soyunup yokluğa talip oldun,
İkiliği bırakıp bir olanda yok oldun,
Her bir insana hoşgörüde örnek oldun,
Gören ağladı Yunus Emre budur diye.
Sen varıp yattın Taptuk’un kapısına,
Gönülü bıraktın kendi güzel akışına,
Hayran olan oldu o güzelim bakışına,
Duyan ağladı Yunus Emre budur diye.
Göze girdin düzgün odun getirdin,
Kinle nefreti uzaklara götürdün,
Yüreğindeki günahı yakıp bitirdin,
Varan ağladı Yunus Emre budur diye.
Göklerden senin adına sofralar indi.
Cümle cihan sendeki hak aşk'ını bildi.
Söyledin aşıklar ölmez ölenler hayvan idi.
Gönüllerde yaşıyorsun sen aşık yunusum.
Kadılığı bırakıp girdin hak yoluna.
Bu yolda canlar cananını bula.
Sırra erenlerde cem-i azalar tanış ola.
İşte o zaman erdin Yunus'um sen Sultanlığa
