Oturup kalkıp, 
Çay kahve içtim.
Dürüst insan sanıp,
Arkadaş seçtim.
Baktım ki teneke,
Üstünü çizdim.
Ben bu hayatta,
Nelerini gördüm.

Üç kuruş çıkara,
Bin takla atan.
Menfaati uğruna,
İnsanlığını satan.
Söze gelince,
Mangalda kül bırakmayan.
Ben bu dünyada,
Ne çapsızlar gördüm.

Bazıları vardı,
POŞET POŞET pisliğe batan.
Ödünç aldığı,
Emanetin üstüne yatan.
El etek öpüp,
Yalakalık yapan,
Ne çok meşhur olmuş,
Yaratıkları gördüm.

Uğrunda gece gündüz vaktimi,
Zamanımı harcadım.
Çıkar menfaat beklemedim,
Yüceltmek için vardım.
En sonunda ihanetinin farkına  vardım.
Ben bu alemde,
Ne karaktersiz çapsızlar gördüm.

Ne yaparsın,
Bu da benim kaderim.
Demekki deleceli imiş,
Çayım kahvem şekerim.
Ben bu güven duygumun,
Daha çok zararını çekerim.
Dili güzel kalbi fesat,
Çok insanlar gördüm.