İki Cihan Serveri

Peygamber Efendimiz (s.a.v.)?in buyurduğu gibi her bir insanı her iki cihanda elbette mesut edecek ve kurtaracak iki ip vardır elbette. Bunlardan birincisi yüce kitabımız Kur?an-ı Kerim, bir diğeri de İki Cihan Serveri Peygamber Efendimiz (s.a.v)?in sünneti seniyyesidir. İlahi kitabımız Kur?an-ı Kerim bizim başucu kitabımız olmalıdır. Mutlaka ama mutlaka her gün onu açıp okumalıyız. Ayda en azından bir hatmi şerif yapmalıyız. Kur?an okumanın yanında okuduğumuz ayeti kerimeler bize ne diyor bunu da merak ederek meal ve tefsire de devam etmek gerekir hiç şüphesiz. İki Cihan Serveri Peygamber Efendimiz (s.a.v) elbette bizim önderimiz, şefaatçimiz ve rehberimizdir. Yevmi kıyamette;? ŞEFAAT YA RASÜLALLAH? demeye yüzümüzün olması için Peygamber Efendimiz (s.a.v)?in sünneti seniyyesi üzerine yaşamamız gerekiyor. Kur?ana sarılmamız gerekiyor. Öğrendiklerimizle amel etmemiz gerekiyor. Konu ile ilgili olarak yazmış olduğum şiirdeki duyguları siz sevgili okurlarımla paylaşmak istiyorum: Ebedi saadet isteyen senin adını anar, Adını anana şüphesiz, seninle gelir bahar. Ok saplanmış dillerimize, durmaksızın kanıyor, Adını anmayan yürekler, alev almış yanıyor. Gönüllerimiz üşüyor, ne olursunu sar bizi, Her bir sünnetinde gizlidir doğrunun özü. Bataklığa saplamışken şeref verdin, şan verdin, Hakkı hukuku bilmezken yaşayacak kan verdin. Gül demetlerini dereceğimiz mutlu bir bağsın, Şu hayata bağlanmada tutunulacak bir dalsın. Mahvolmuştuk, karanlıkta ışık oldun, ay oldun, Anarken seni, manevi soframıza çay oldun. Ektiğimiz hasadı biçmede orak oldun bizlere, Ne kadar salâvat getirsek, inan azdır sizlere. Ömrümüz geçmede, kalmış bakınız sayılı aylar, Biliyoruz şefaat edersen kurtulacak canlar. Gaflete daldık, sardı dert zinciri dizi dizi, Sünnetine sarıldık, ne olur gel de sar bizi. Gözümüzün akça nuru, sürurusun gönlümüzün, Şaşıp kaldık dümdüz yolda rehberi ol öncümüzün. Adını andıkça şüphesiz kalbimizi huzuru sarıyor, Yarı ölüm olan uykuda, her an gönül seni anıyor. Hayata yolunda sendeleriz ha bire yürürüz densiz, Bizlere şefaat etmezsen, acep ne ederiz sensiz? Güller ektin esiyor küfül küfül gönlümüze, Salâvat getirdik de, birden geldik kendimize. Sevdim Seni Sultanım, Sen de kıldım bil ki karar, Meçhule giden yolda bil ki gözüm Seni arar. Şefaat eyle ne olur bakma bizim taframıza, Açlığımız manevi, aş olur musun soframıza?