İnce bir fasıl geç,
Nolur kemancı.
Yakıyor yüreğimi,
Çektiğim acı.
Her nereye baksam,
Her şey yabancı.
Haydi çalda huzur bulayım,
Nolur kırma beni çal be kemancı.
Sığınağım meyhane,
Dostum kadehler.
Derinlere daldıkca,
Durur saatler.
Her düşlenen anında,
Artar nefretler.
Çal da huzur bulayım,
Nolur kemancı.
Issızdır mekanım,
Döşeğinde soğuk.
Kesik kesik öksürük,
Nefesim boğuk.
Kalmadı sığınacak,
Sıcak bir kovuk.
Hayatta bî çareyim,
Çal be kemancı.
Bir zamanlar benim de,
Bir yuvam vardı.
O yıllarda mevsimlerim,
Hep ilk bahardı.
Derken mutlu dünyamı,
Kar tipi sardı.
Artık yaz'ı görmek nafile,
Çal çal be kemancı.
Bir nisan sabahı başladı,
Solmaya güller.
Kem söz eder oldu,
Melanet diller.
Dertlerimle ağladı,
Sazımda teller.
Ne olur anla beni,
Çal be kemancı.
Bilesin ki bu gece,
Dinlediğim son fasıl.
Umutlarım resimlerde kaldı,
İçimi bu yakar asıl.
Tek çıkar yol sonsuzluk,
Ama söyle nasıl.
Bu benim son gecem,
Çal çal be kemancı.
Kesilmişim gardaş,
Aştan ekmekten.
Kurudu göz pınarlarım,
Yaşlar dökmekten.
Bıkıp usanmışım,
Azap çekmekten.
Bu son geceme uygun bir parça,
Çal çal çal be kemancı.